W świecie wrażliwych kobiet. Cytaty, które są mi wyjątkowo bliskie

Jeśli nie mogę uciec od nieszczęścia,

zawsze mogę się schronić

w nieszczęściu.


/Anna Świrszczyńska/



Powtarzałam to sobie za każdym razem, kiedy życie wydawało mi się być cały czas przeciwko mnie, kiedy podkładało mi nogi i popychało w złe strony, podpowiadając niewłaściwy kierunek.  Obecnie jest stabilnie i zupełnie inaczej, obecnie małżeńska miłość i domowe zacisze sprawiło, że czuję się nowym, wewnętrznie spokojnym człowiekiem.


 

Trudno jest opisać zmianę, jaką wniosłeś w moje życie.
Jeśli teraz żyję, przedtem byłam jak martwa,

Choć jak kamień nic sobie z tego nie robiłam

Trwając w miejscu zgodnie ze zwyczajem.

/Sylvia Plath/

Mimo to, zawsze w mojej głowie migocze myśl, że to uczucie lęku kiedyś powróci i znowu powywraca mój wewnętrzny porządek do góry nogami. Dziwna natura, którą zostałam obdarzona, nie dopuszcza do siebie myśli, że szczęście można przyjąć bez choćby grama strachu. Zawsze coś czai się przy uchu i szepce, że równowaga, jaką obserwujemy w przyrodzie, prędzej czy później sprawi, że na nowo przywitam się z bliską i znajomą podłogą.
 
 

Skąd mogłam wiedzieć, czy kiedyś, w przyszłości, w Europie czy gdzie indziej – szklany klosz znowu na mnie nie spadnie, nie nakryje mnie, zniekształcając moje widzenie świata.

/Sylvia Plath/


Dzień obchodzi się ze mną łaskawie, ale noc bywa bezlitosna. To w jej mrokach skrywają się wszystkie bolączki, smutek i kłębiące się myśli, bombardujące z każdej strony. 
 
 

Dopiero późną nocą, przy szczelnie zasłoniętych oknach, gryziemy z bólu ręce, umieramy z miłości.

/Małgorzata Hillar/

 
 
A kiedy przyjdzie jesień lub nadejdzie wczesna wiosna – wtedy już nie ucieknę, nie znajdę schronienia, nawet w samej sobie. 
 
 

Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci – zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

 

/Halina Poświatowska/

 

Mogą także Ci się spodobać