Węgierska Galeria Narodowa w Budapeszcie. Subiektywny wybór najpiękniejszych dzieł sztuki

Być może trochę Was zaskoczę, ale wystawa El Greca w Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie nie zrobiła na mnie ogromnego wrażenia. Jestem szczęśliwa, że mogłam ją zobaczyć i podziwiać tak wiele prac tego ważnego artysty na żywo, ale nie przeżyłam tam żadnego głębszego uniesienia. Być może po prostu nie jestem fanką tego malarstwa? Tylko kilka prac zatrzymało mnie przy sobie na dłużej i, co ciekawe, nie były to dzieła, po których bym się tego spodziewała. Jednym z nich był ten wizerunek Chrystusa, pełen spokoju, łagodny, naprawdę piękny. Aż trudno było oderwać od niego oczu.

**El Greco, *Modlący się Chrystus*, 1595-1597, Galeria Narodowa w Pradze**

Niestety, tamtego sobotniego dnia w Muzeum Sztuk Pięknych pozostałe ekspozycje były nieczynne, opuściłam więc placówkę z poczuciem bardzo wyraźnego niedosytu estetycznego, ba, było mi wręcz smutno, że to już koniec moich muzealnych przeżyć. Na szczęście okazało się, że czeka mnie jeszcze zwiedzanie Węgierskiej Galerii Narodowej mieszczącej się w zamku królewskim (Budavári Palota). Nie dość, że wyjechałam na wzgórze kolejką linową, która zainspirowała twórców mojego ulubionego filmu Grand Budapest Hotel (reż. Wes Anderson), to jeszcze spędziłam w Galerii przeszło 3 godziny, zachwycając się węgierską (i nie tylko) sztuką. Niemal wszystko co tam zobaczyłam, było dla mnie nowe. „Och, jakie cudne, muszę to komuś jeszcze pokazać”, szeptałam sobie co chwilę w duchu, przemierzając liczne sale prezentujące węgierską sztukę od czasów średniowiecznych, aż do współczesności. Właśnie dlatego zdecydowałam się stworzyć ten wpis – żeby podzielić się z Wami tym, co najbardziej mnie poruszyło i zachwyciło.

W poniższym zestawieniu ominęłam świadomie część ekspozycji poświęconą sztuce międzynarodowej. Zaznaczę tylko, że na wystawie stałej zatytułowanej „Od Delacroix do Vasareley’ego” znajdują się dwa polskie akcenty, które szalenie mnie ucieszyły. Mowa o wczesnym pejzażu autorstwa Witkacego (poniżej) oraz pracy Henryka Stażewskiego. To, co dziś przygotowałam jest, rzecz jasna, moim subiektywnym wyborem, na dodatek skąpym, wszak ciężko pokazać wszystko to, co w Węgierskiej Galerii Narodowej warte jest zobaczenia. Mam jednak nadzieję, że to, co wybrałam bardzo Wam się spodoba!