Lato ze sztuką, czyli najciekawsze, polskie wystawy w sierpniu i we wrześniu 2025

Czymże jest lato bez corocznego zestawienia najciekawszych wystaw na tym blogu! Niestety, nie wiem jak to się stało, ale zdałam sobie sprawę z jego braku w połowie wakacji. To bardzo bolesny dowód na to, że czas pędzi, ale właśnie dlatego warto znaleźć chwilę wytchnienia i zaplanować wyjście na ciekawą wystawę. Wspaniałego zwiedzania!

 

Gdańsk

 


Muzeum Narodowe w Gdańsku, Oddział Zielona Brama

„Opowiem Wam o sobie/o nas” 
do 20 września 2025 r.
Więcej informacji: tutaj 

Zbiór sztuki w Muzeum Narodowym w Gdańsku powiększył się o przekazaną niedawno kolekcję polskiej sztuki współczesnej „m jak malarstwo” tworzoną w latach 2000-2024 przez mBank. „Opowiem Wam o sobie/o nas” to pierwsza odsłona prezentacji, skupiona wokół osób artystycznych poruszających w swojej sztuce osobiste, emocjonalne i społeczne wątki. Wśród zebranych dzieł sztuki na ekspozycji zobaczymy prace m.in. Karola Palczaka, Agaty Kus, Moniki Misztal, Małgorzaty Mycek, Moniki Falkus czy Marcina Janusza.

Karol Palczak, „Autoportret”, 2020, ze zbiorów Muzeum Narodowego w Gdańsku

 

 

Gdynia

 

Muzeum Miasta Gdyni
„Alicja Wyszogrodzka. Polskie projekty, polscy projektanci”

do 22 lutego 2026 r.
Więcej informacji: tutaj 

Muzeum Miasta Gdyni zaprasza na pierwszą w historii monograficzną wystawę poświęconą Alicji Wyszogrodzkiej (ur. 1928), polskiej artystki, ilustratorki i przede wszystkim projektantki tkanin dekoracyjnych, użytkowych i odzieżowych. Wystawa przybliża cały proces twórczy Alicji Wyszogrodzkiej, od pomysłów i inspiracyjnych szkiców, przez projekty, po gotowe produkty wytwarzane przemysłowo i nierzadko eksportowane za granicę. To kolejna już odsłona cyklu Polskie Projekty Polscy Projektanci (PPPP), który Muzeum Miasta Gdyni konsekwentnie realizuje od 2020 roku.

Alicja Wyszogrodzka, projekt tkaniny, dzięki uprzejmości Muzeum Miasta Gdyni

 

Kraków

 

Muzeum Krakowa
„Miasto Zwierząt”
do 26 października 2025 r.
Więcej informacji: tutaj

Wystawa podejmuje temat zwierząt w przestrzeni miejskiej, ich obecności, koegzystowania z człowiekiem i roli, jaką odgrywają. W narracji ekspozycji zostały poruszone wątki od najstarszych po jak najbardziej współczesne. „Miasto zwierząt” opowiada o mamutach żyjących kiedyś nad Wisłą, o gołębiach, które plasują się pomiędzy symbolem miasta a najbardziej znienawidzonym miejskim ptakiem, jak też o koniach, dzięki pracy, których miasta rozwijały się dynamicznie i wielokierunkowo. Nie brak też dzikich zwierząt: lisów, jeży, czy nawet dzików i borsuków. Wystawa stawia pytania o ich miejsce we współczesnej tkance miasta oraz jak powinna wyglądać harmonijna relacja pomiędzy nimi a człowiekiem.

Iwona Siwek-Front, „Dziadek z psem”, 2008, w zbiorach Muzeum Krakowa, nr inw. MHK-193/IV, fot. Pracownia Fotograficzna Muzeum Krakowa dzięki uprzejmości Muzeum

 

 

Muzeum Narodowe w Krakowie
„Chełmoński” 
od 8 sierpnia do 30 listopada 2025 r.
Więcej informacji: tutaj 

Krakowska wystawa jest ostatnią z trzech prezentacji dzieł Józefa Chełmońskiego (po Warszawie i Poznaniu) i tym samym wieńczy wieloletni projekt badawczy poświęcony temu słynnemu artyście.  Ekspozycja obejmie szeroki wybór obrazów olejnych oraz akwarel i prac rysunkowych pochodzących z wielu kolekcji prywatnych oraz ze zbiorów muzealnych, krajowych i zagranicznych.

Józef Chełmoński, „Żurawie”, 1870, ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie

 

Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK
„Nostalgia. Poszukiwacze gasnących gwiazd”
do 14 września 2025 r.
Więcej informacji: tutaj

Szeroko rozumiana, tytułowa nostalgia stała się punktem wyjścia dla wielu ciekawych artystek i artystów. Prezentowane malarstwo, instalacje i rzeźby powstały jako próba stworzenia schronienia dla wspomnień, są reminiscencjami z okresu dziecięcego, które mogą dawać ukojenie. Artyści skupiają się na mocnej fabularyzacji, wchodzą w rolę opowiadaczy baśni, mitów, legend miejskich, filmowych i serialowych historii. Inni dla uchwycenia istoty nostalgii jako uczucia poszukują bardziej abstrakcyjnych rozwiązań formalnych do wykreowania immersyjnych przestrzeni bądź starają się sportretować oznaki potrzeby powrotu do przeszłości u kogoś, kto tego doświadcza. Niezależnie od podejścia do figuracji – w obrębie wystawy artyści tworzą autonomiczne krainy, których nastrojowość rozciąga się niczym we śnie: od błogich marzeń po wywołujące lęk czy koszmary.

(źródło. mat. prasowe muzeum)

Patryk Staruch, „Węgieł”, fot. dzięki uprzejmości MOCAKu

 

Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha
Sto nocnych zjaw. Duchy, demony i upiory w sztuce Japonii i Zachodu
do 31 sierpnia 2025 r.
Więcej informacji: tutaj

Wystawa jest pierwszą w Polsce prezentującą przenikanie zjaw i duchów (zgodnie z ich naturą), zarówno w sztuce japońskiej jaki i zachodniej. Można na niej zobaczyć 70 drzeworytów japońskich z kolekcji Feliksa Jasieńskiego (wiele z nich nie było dotychczas pokazywanych) oraz ze zbioru Muzeum Manggha (z daru Raymonda Milewskiego), a także dzieła obce i polskie od XVIII do XXI wieku, wykonane w rozmaitych technikach, także przez współczesne artystki i artystów.

Krzysztof Gil na tle swojej pracy

 

Bunkier Sztuki
W szerokim kadrze. Komiks polski po transformacji”
do 31 sierpnia 2025 r.
więcej informacji: tutaj 

Wystawa prezentuje dzieje komiksu w Polsce po 1989 roku, który ulegał (i ulega nadal) wielu przemianom. Jak informują organizatorzy: „Wystawa W szerokim kadrze jest wielowątkową opowieścią o transformacji komiksu w Polsce – od inicjatyw oddolnych, odpowiadających na potrzebę̨ opisania zmian zachodzących w rzeczywistości społecznej, poprzez rozwój Internetu, blogosfery i kształtowanie się̨ profesjonalnego rynku komiksowego, aż po utwory realizujące określoną agendę̨ polityczną, na zlecenie instytucji publicznych lub organizacji społecznych”.

Dominik Szcześniak, plansza z komiksu Robaczki, dzięki uprzejmości fundacji Muzeum Komiksu/Bunkra Sztuki w Krakowie

 

 

 

Katowice


Muzeum Śląskie

„Talent, pasja, intuicja”
do 14 października 2025 r.
więcej informacji: tutaj

Muzeum Śląskie zaprasza na obszerny przegląd prac z kręgu sztuki nieprofesjonalnej ze zbiorów instytucji. Na osoby zwiedzające czeka sporo klasyków sztuki, takich jak Nikifor, Teofil Ociepka, Erwin Sówka czy Maria Wnęk, ale też sztuka osób mniej znanych czy reprezentujących współczesne młode pokolenie. Ta poruszająca wystawa prezentuje wiele ciekawych zjawisk z kręgu sztuki intuicyjnej czy art brut i daje wgląd w niezwykle różnorodne środowisko twórcze.

Teofil Ociepka, „Lew z Saturna”, ze zbiorów Muzeum Śląskiego w Katowicach

 

 

Kielce

 

Muzeum Narodowe w Kielcach
„Powróćmy jak za dawnych lat”
do 26 października 2025 r.
więcej informacji: tutaj

Wystawa, której tytuł został zaczerpnięty z piosenki Jerzego Jurandota i Henryka Warsa (1935), koncentruje się na wybranych motywach i wątkach w sztuce dwudziestolecia międzywojennego, obfitującego w rozmaite zjawiska artystyczne. Zaprezentowane zostały obrazy, rzeźby oraz liczne przykłady dynamicznie rozwijającego się w tym czasie plakatu reklamowego. Jednak specjalny nacisk położono na sztukę przedmiotu, czyli tę sztukę, która kształtuje powszechne upodobania, stanowiąc jednocześnie ich wykładnik i odwzorowanie, a także potrafi przenieść widza w ten wyjątkowy czas i oddać jego klimat. Na ekspozycji można zobaczyć przykłady polskiej produkcji ceramicznej, w tym słynne garnitury ćmielowskie: KulaKaprys i Płaski, będące kwintesencją stylu art déco. Odrębną grupę stanowią szkła z wiodących polskich hut, jak: Niemen, Zawiercie, Hortensja, oraz znakomite przykłady polskich kilimów i żakardów. Pokaz uzupełniają stroje i elementy ubioru, a także fotografie największych gwiazd kina, bo okres dwudziestolecia międzywojennego to szybki rozwój tej nowej dziedziny sztuki.

(źródło: mat. prasowy muzeum).

Józef Rapacki, Wnętrze kawiarni „Ziemiańska”, 1926, Muzeum Warszawy

 

Nowy Sącz

Muzeum Ziemi Sądeckiej
„Stanisław Janowski. 1866-1942”
do 21 września 2025 r.
więcej informacji: tutaj

To pierwsza monograficzna wystawa w historii poświęcona Stanisławowi Janowskiemu, polskiemu artyście, malarzowi, scenografowi, rysownikowi i legioniście. Na nowosądeckiej wystawie można oglądać ponad 80 eksponatów, w tym pejzaże powstałe podczas podróży artysty, prace o tematyce legionowej, rysunki, ilustracje oraz portrety, a wśród nich liczne wizerunki Gabrieli Zapolskiej. Ekspozycję uzupełniają dokumenty, rękopisy i pamiątki.

Stanisław Janowski, „Ułani, ułani, chłopcy malowanie”, 1916, ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie

 

 

Lublin

 

Muzeum Narodowe w Lublinie
„Co babie do pędzla?! Artystki polskie 1850-1950”
do 5 października 2025 r.
więcej informacji o wystawie: tutaj 

Bardzo duża (wręcz ogromna) prezentacja dzieł sztuki polskich artystek, zaprezentowana w dwóch przestrzeniach Muzeum Narodowego w Lublinie i udowadniająca, że sztuka kobiet jest absolutnie fantastyczna, różnorodna i, co najważniejsze, obecna historii sztuki. Tytuł wystawy odnosi się do pogardliwych słów Kazimierza Sichulskiego skierowanych do Olgi Boznańskiej, który był przeciwnikiem edukacji artystycznej kobiet, a jednocześnie zdawał sobie sprawę, że  mogą stanowić dużą konkurencję dla męskiego grona. Na ekspozycji znajduje się ponad 500 prac 133 artystek. Moje wrażenia na jej temat znajdziecie tutaj. 

Michalina Janoszanka, „Wiosna”, lata 20. XX w., ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie

 

Łódź

Muzeum Sztuki w Łodzi
W oku cyklonu. Modernizm na Ukrainie 
do 1 lutego 2026 r.
więcej informacji: tutaj 

Wystawa przybliża polifonię artystycznych postaw i tożsamości, które rozwinęły się w pierwszych dekadach XX wieku. Opowiada historię modernistycznych artystów i artystek oraz ich wizualnych eksperymentów, poprzez które starali się oni odnowić kulturę i autonomię Ukrainy. Terytorium tego kraju było przez stulecia podzielone pomiędzy różne imperia, jednak okresy suwerenności przyczyniły się do wykształcenia odrębnej tożsamości. A w XIX wieku ta narodowa świadomość znalazła swoją emanację w sztuce i literaturze. W oku cyklonu to jeden z najobszerniejszych dotąd przeglądów sztuki nowoczesnej z Ukrainy. Wędrującą po świecie wystawę prezentowano wcześniej w innych miastach europejskich, między innymi w Madrycie, Wiedniu i Londynie.

(źródło: mat. prasowe Muzeum).

Ołeksandr Bohomazow, „Ostrzenie pił”, 1927, Muzeum Narodowe Sztuki Ukrainy

 

 

Warszawa

 

Królikarnia, Muzeum Narodowe w Warszawie 
„Kierunek Paryż. Polskie artystki z pracowni Bourdelle’a”
do 26 października 2025 r.
Więcej informacji: tutaj 

Paryż od końca XIX wieku pełnił rolę artystycznej stolicy świata. Osobowością rzeźbiarską, która przyciągała wiele polskich artystek, był Antoine Bourdelle, profesor Académie de la Grande Chaumière. Wystawa w Królikarni prezentuje twórczość wybranych polskich artystek (głównie rzeźbiarek, ale nie tylko), ich związki ze sztuką mistrza, poszukiwania własnej, indywidualnej drogi a także różnorodność form, materiałów i tematów. Ekspozycję wzbogacają fotografie archiwalne i dokumenty.

Micka Mikun, „Kobieta siedząca na cokole”, 1929, ceramika szkliwiona, Muzeum Narodowe w Warszawie

 

Muzeum Warszawy
„Lato, które zmieniło wszystko. Festiwal 1955”
do 21 grudnia 2025 r.
więcej informacji: tutaj 

Wystawa Lato, które zmieniło wszystko. Festiwal 1955 opowiada historię V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów, a także zarysowuje społeczne i kulturowe tło lat 50. XX wieku. Poruszane wątki to między innymi awans społeczny, budowa socjalistycznej Warszawy, koniec doktryny socrealizmu w sztuce, znaczenie przestrzeni publicznej, początki dekolonizacji i „przepuszczalność” żelaznej kurtyny.

(źródło: mat. prasowe Muzeum)

 

 

Wrocław

Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Pawilon Czterech Kopuł
„Fenomenalny. Zdzisław Beksiński”
do 24 sierpnia 2025 r.
więcej informacji: tutaj

Wystawa przybliża twórczość fotograficzną Zdzisława Beksińskiego, która wydaje się dużo mniej znana niż jego dzieła malarskie. Eksponowane zdjęcia są częścią bogatej kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu, jednej z największych w Polsce. W 1977 roku została ona wzbogacona o darowiznę Zdzisława Beksińskiego, który przekazał prace uznawane przez niego za kluczowe dla własnego dorobku. Po raz pierwszy przedstawione zostały w tak dużym wyborze. Uzupełniają je wypożyczenia z Muzeum Historycznego w Sanoku – nieprezentowane wcześniej ujęcia z okresu, gdy młody Beksiński tworzył setki autoportretów oraz wizerunków ukochanej żony Zofii.

Zdzisław Beksiński, fotografia ze zbiorów i dzięki uprzejmości Muzeum Narodowego we Wrocławiu

 

Zakopane

 

Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem
„Składanie osobowości. Witkacy”
do 30 października 2025 r.
Więcej informacji: tutaj 

Muzeum Tatrzańskie z okazji rocznicy 140-lecia urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza przygotowało wyjątkową prezentację dzieł w Willi Oksza, złożoną ze wszystkich prac Witkacego znajdujących się w zbiorach Muzeum i uzupełnioną o dzieła z kolekcji prywatnych. Wystawa przybliży Stanisława Ignacego Witkiewicza jako człowieka i artystę uwikłanego w gęstą sieć zależności i relacji. W myśl zasady mówiącej, że jesteśmy sumą spotkanych osób i przeżytych wydarzeń, w prezentowanych na wystawie portretach ujrzymy ludzi jako swoisty „produkt” ich relacji z artystą. Zakopane również stało się bohaterem wystawy jako miejsce, które tak jak wymyślona przez Witkacego „Zakopianina” uzależnia, frustruje, ale też fascynuje.

(źródło: mat. prasowe Muzeum)

Stanisław Ignacy Witkiewicz, „Portret zbiorowy: Tadeusz Langier, Witkacy, Bronisława Włodarska”, 1938, ze zbiorów Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem

Mogą także Ci się spodobać